Lombardia cz. 3 - Grigna Meridionale, rewelacyjny włoski dwutysięcznik

Najlepiej jezioro Como można opisać słowami Anniki: jezioro jak morze, a wkoło góry jak Tatry. Dziś opisujemy jedną z najciekawszych gór w okolicach Lecco.  W dalszej części posta opis polecanych tras, mapy szlaków, zdjęcia i pierwszy raz u nas - film :)

Nasze pozostałe relacje z Lomabrdii:

Lombardia cz. 1 - dojazd, nocleg, ceny, zajawka

Lombardia cz. 2 - Ścieżka Podróżnika

Lombardia cz. 4 - Bellagio - mówią, że perła jeziora Como

Lombardia cz. 5 - Mediolan - czy warto?

Lombardia cz. 6 - Bergamo - dla jednych lotnisko, a dla nas prawdziwy skarb

Lombardia cz. 7 - Grignia Settentrionale i wodospad Valmonastero - czyli najpiękniejsze szlaki nad jeziorem Como 

Mapy do dzisiejszych szlaków pojawiły się dzięki uprzejmości Włoskiego Klubu Alpejskiego - sekcji Mandelo del Lario. Na ich stronie znajdziecie wiele przydatnych informacji na temat chodzenia po górach w tamtym regionie.

W okolicach Lecco i Mandelo del Lario królują dwa szczyty: Grigna Meditrionale i Grigna Settentrionale. Pierwsza jest niższa, potulnie nazywana Grignettą, ale w brew pozorom trudniej dostępna. Druga na odwrót - ot taki alpejski paradoks. Obie imponujące - powyżej 2K m. npm. Ich skaliste zbocza majestatycznie górują na jeziorem i pobliskimi miejscowościami.

Szlak

Tą górę proponuję zdobywać tak, jak ja zdobyłem. Z Abbadia Lariana doszedłem do Linzanico, gdzie w okolicach ratusza (poznać można po miejscu upamiętniającym łaźnie) wszedłem na szlak. Kierowałem się na  Z Linzanico wchodzimy do schroniska Riffugio Rosalba. Prowadzi nas średniej trudności szlak. Trudnośc polega na mozolnym wchodzeniu pod górę, nie ma ekspozycji, łańcuchów i podobnych rozrywek. Z nimi spotkamy się dopiero za schroniskiem. Jak chcecie pośledzić, jak ten szlak wygląda, poniżej załączam mapkę.

Schronisko Riffiugio Rosalba

Samo schronisko jest niezłym miejscem do chwili odpoczynku. Widoki tu są piękne, ławek pod dostatkiem. Na miejscu na pewno spotkamy bardzo fajnych ludzi, z którymi warto jakkolwiek pogadać. Można tu też dokupić wodę (jest nie najtaniej, ale chyba nie warto dźwigać nadmiarowych kilogramów). Jak widzicie poniżej, warto tu nieco odetchnąć i ponapawać się. 

Na szlaku c.d.

Za schroniskiem już zostaje nam ok. godzinka do szczytu. Jest rozrywkowo. Suniemy prawie cały czas po grani, przy towarzystwie łańcuchów i innych zabezpieczeń. Trasa dostarcza sporo wrażeń, ale jest bardzo dobrze oznaczona i możliwa do przejścia dla osób, co już trochę potuptały. Poziom trudności gdzieś w okolicach polskiego Kościelca.

Szczyt

Szczyt poznamy po tym, że wyżej się już nie da wejść (Aha :) ). Poza tym znajduje się tu metalowy krzyż i taka kosmiczna chatka. Jest to Bivacco Ferrario, gdzie można przenocować. W środku jest koc papier toaletowy i okna dachowe, przez które można podziwiać gwiazdy.

Poza tym na szczycie pewnie będą fajni ludzie, z którym i można pogadać i piękne widoki na Lecco, jezioro Como i okoliczne góry. Są to widoki, dla których naprawdę warto tu wejść. Na końcu posta znajdziecie filmik z panoramą ze szczytu, a na razie zapraszam do zdjęć.

Powrót

Najlepszą trasą do zejścia jest szlak nr 7, pokazany na mapce poniżej. Nie jest on oznaczony, ale trudno na niego nie trafić oraz z niego zboczyć. Po prostu idziemy prostą ścieżką w dół do Piani Resinelli.

Z Piani Resinelli wróciłem sobie asfaltową ścieżką (ścieżką, bo wąska i klimatyczna) przez Campelli do Abbadia Lariana, skąd wyszedłem. Zajęło mi to nieco ponad 2 godziny, ale że miałem czas i chęci, to sobie na taki spacer pozwoliłem, tym bardziej  że chciałem zobaczyć też widoki po drodze.

 Dla zmotoryzowanych polecałbym podjechanie do Piani Resinelli i wyruszenie z tego miejsca do Riffiugio Rosalba. Od schroniska, podążajcie tą drogą co ja.

A na deser - panorama ze szczytu w wersji video ;)

Następnym razem zagości u nas najwyższa góra w regionie i chyba najpiękniejsze schronisko, jakie widziałem. Do zobaczenia