Borówkowa Góra

Dziś zabieramy Was na wspinaczkę na pogranicze polsko - czeskie, w Góry Złote. Celem tej wędrówki jest Borówkowa Góra. Szczyt o ubogiej nazwie, a bogatej historii i rewelacyjnych widokach. Jak się tam dostać, co można znaleźć na szczycie i dlaczego warto - o tym w dalszej części posta.

O Borówkowej Górze usłyszeliśmy podczas wypadu do Lądka Zdroju. W broszurach proponują trasę z Lądka na Borówkową. My przez to, że byliśmy ze Szkrabem skróciliśmy sobie nieco drogę. Na szlak wyruszyliśmy znad granicy polsko - czeskiej. Auto zaparkowaliśmy na bezpłatnym parkingu przy niej. Szczerze taki wariant polecamy. Parę kroków dalej już jesteśmy na Przełęczy Lądeckiej, z której rozciąga się piękna panorama na okolicę. Rewelacyjnie widać Masyw Śnieżnika i Czarną Górę.

Góra Borówkowa to już Góry Złote. Początek drogi na Borówkową wiedzie otwartą przestrzenią. Idziemy szlakiem nazwanym przez nas "szlakiem kozich bobków" ;) Najpierw manewrujemy między nimi, potem między jeżynami. Gdzie jagody? hmmmm ;) Wchodzimy w las i  wspinamy się pod górkę i tak aż do samego szczytu, na wysokość 900 m n. p. m. Obrany przez nas zielony szlak wiedzie wzdłuż granicy. Widać, że kiedyś nie obowiązywał układ z Schengen i każdy z sąsiadujących z sobą narodów maszerował swoją własną ścieżką ;) 

Czemu warto wspinać się na Borówkową? Ano dlatego, że na jej szczycie jest wieża widokowa, a z niej widoki, że aż dech zapiera. To jeden z najlepszych punktów widokowych w Sudetach. My trafiliśmy na piękną pogodę i doskonałą widoczność. Fajnym rozwiązaniem jest róża wiatrów na kopule wieży, nazywająca widoki wkoło.

Pierwszą wieżę widokową postawiono już w XIX wieku. Trudne warunki klimatyczne niestety nie sprzyjały konstrukcjom i co pewien czas kolejne towarzystwa odbudowywały wieżę.Ta obecna ma 26 m wysokości. Do wieży przylega budynek dla turystów, można się tu napić czeskiego piwa. Są też drewniane wiaty. Jest także tablica upamiętniająca konspiracyjne spotkania Solidarności Polskiej i Czechosłowackiej. Przez Boruvkovą Horę przebiegał szlak kurierski. Wspominają tam jednego księdza kuriera.

Na południowym zboczu tuż przed szczytem tryska źródełko. Wody nie pijemy po z lekka wyschnięte;)

Wracamy tą samą drogą. Tuż przy przełęczy dostrzegamy ruiny kapliczki i dziewięćsiły.

Zahaczmy też o geocacha przy granicy. Postanawiamy także skoczyć do miejscowości Travna. Poza czekoladą studencką ;) znajdujemy tam ciekawy kościół.

Wracając do Borówkowej - nie zniechęcajcie się może jej z deka prozaiczną nazwą :). Jak co, to pomyślcie, że niegdyś na nią wołano Heidelberg. I co, Borówkowa już brzmi ładnie? :P. Nie zniechęcajcie się nazwą i pójdźcie tam. Wspinaczka na Borówkową Górę nie jest długa i trudna, ale warta bo widoki przeżycia są tam nieziemskie :).